Podiumuurtje Isa
Vandaag was het eerste podiumuurtje van dit schooljaar. Isa's groep 1/2 i heeft een mooie indianenvoorstelling gegeven!
Een weblog over dingen die mij bezighouden, opvallen en boeien op het gebied van MEDIA, FILM, MUZIEK, SPORT en natuurlijk mijn FAMILIE. Reacties? Mail naar w.stommels@gmail.com
Vandaag was het eerste podiumuurtje van dit schooljaar. Isa's groep 1/2 i heeft een mooie indianenvoorstelling gegeven!
Posted by
WJ
0
comments

Posted by
WJ
1 comments
Google Earth is een gratis programma, waarmee je letterlijk elk plekje op de wereld op je scherm kan 'toveren'. Je bent als het ware een piloot die elk reisje kan maken op welke hoogte dan ook met een snelheid die je zelf kiest. Leuk om te zien waar je woont:
Helmond:
Hier nog een paar voorbeelden:
De Kuip, Rotterdam:
Zandvoort (circuit):
Eiffeltoren, Parijs:
Vaticaanstad:
Mount St. Helens:
Kortom, een zeer leuk programma om de wereld te ontdekken! Probeer het. It's fun (it's free!)
Posted by
WJ
0
comments
Since their 1997 comeback, Echo & the Bunnymen have made some genuine attempts to keep the momentum going. Evergreen and What Are You Going to Do with Your Life? were eager, bright, and still a little brash. Flowers was nice with its light canvas; however, most fans still preferred their earlier material. That's not to say an older Ian McCulloch and Will Sergeant don't make great music together. It's just that the recent material seemed too prosaic. Their sound is so distinctly their own with Sergeant's silvery, tight guitar work and McCulloch's fashionable, sweet-and-sour kind of vocal charm. Siberia, Echo's tenth studio album (including the sans-McCulloch disaster, Reverberation), is the album the two school friends have been trying to make since getting back together to record Evergreen. This 11-song set has every crass beat of Crocodiles and every sparkling thread of Heaven Up Here while the edgy pop moments of the underrated Porcupine are sprinkled throughout. And of course, Ocean Rain will not be forgotten. If anything, Siberia mirrors the passion of that 1984 classic most of all. Sergeant's playing has never sounded better, particularly on the playful self-reflections of "Parthenon Drive" and "Of a Life." McCulloch's lyrics are exactly on par, and vocally, he's sharper than ever. Call it an age thing, but Siberia makes total sense for where Echo & the Bunnymen stands 20 years on as a band. They couldn't have created this album before now. Songs such as the bittersweet musings of "Stormy Weather" and "All Because of You Days" capture Echo & the Bunnymen at their most confident. Album standout "Scissors in the Sand" finds the band's usual cool and cocky demeanor still intact. Really, Siberia is a beautiful album. All those years ago, Echo & the Bunnymen gave the world some "songs to learn and sing." With Siberia, they do it again.
Posted by
WJ
0
comments
Vorige week woensdag, 21 september, is mijn vader overleden. De dinsdagavond ervoor werden wij gebeld door mijn moeder. We waren net de kinderen in bad aan het doen. Mijn vader lag met keelpijn op bed; mijn moeder wilde dat even laten weten. 's Avonds voordat ik ging spinnen heb ik nog even gebeld. Hij had nog erge last van zijn keel en ook wat koorts maar verder ging het wel. Ik ben gewoon gaan sporten, maar halverwege de les belde Ingrid. Mijn moeder had gebeld dat mijn vader nu ook pijn op zijn borst kreeg. Mijn vader is in 1983 geopereerd aan zijn hart, althans, aan de aders rondom het hart. Sinds die tijd (dus ruim 22 jaar) nooit meer last gehad. Tijden check ups altijd prima. Laatste jaren wel last van suiker en de laatste maanden kortademiger. Ik ben meteen naar (ouderlijk) huis gegaan.
Inmiddels was ook al de huisarts gebeld. Die kwam rond 22.00 uur. Mijn vader had een pilletje voor onder de tong genomen en de pijn op de borst was weg. Wel werd de keelpijn erger en ook de koorts bleef. De huisarts zei dat we het even aan moesten zijn. Waarschijnlijk een zware keelontsteking. We moesten meteen bellen als we het niet vertrouwden. Ik besloot te blijven slapen; meer ter geruststelling voor mijn moeder dan dat ik dacht dat het nodig was voor mijn vader.
Ik had het fout. Om 1 uur 's nacht wekte mijn moeder me. De pijn op de borst was weer terug. Meteen de huisarts gebeld. Die was er binnen een kwartier. Zij wilde een hartfilmpje laten maken, dus liet ze een ambulance komen. Die was er ook meteen. Hartfilmpje liet een onregelmatige hartslag zien. Meteen naar het ziekenhuis. Daar aangekomen (omstreeks kwart voor 2 's nachts) startten er diverse onderzoeken: bloed, urine, hart- en longfoto's. Hij kreeg het steeds moeilijker. Vooral het ademhalen viel hem zwaar. Ik gaf hem wat te drinken, maar dat deed te pijn. Slikken ging niet meer. Na ongeveer 2 en een half uur besloten de artsen om hem aan de hartbewaking te leggen. Ze konden het hart niet rustig krijgen. Een oorzaak konden ze nog niet geven. Wel constateerde ze een flink abces in de keel. Mijn moeder en ik gingen weer naar huis en zouden om 10 uur die ochtend terug moeten komen. We hebben nog wat geslapen (van 5 tot 7).
Toen werd ik om half 8 gebeld door het ziekenhuis. Het ging niet goed: de bloeddruk bleef maar dalen. Mijn vader moest naar de intensive care. Ik heb meteen mijn broer gebeld en om 8 uur waren we op de i.c. Mijn vader had het heel zwaar; hij kon nauwelijks ademhalen en praten lukte ook al niet. We kregen van de arts te horen dat ze een drain wilden aanleggen, zodat mijn vader weer lucht kon krijgen. Om half 10 werd hij weggereden naar de OK. Vanaf dat moment hebben we hem niet meer bij kennis gezien. De operatie zou een uurtje duren, maar pas na bijna 2 uur kregen we een bericht van de arts. Het intuberen was gelukt, maar vooral het hart had veel te verduren gehad. Ook bleek dat er rotzooi van het abces inzijn keel in zijn longen is gekomen. Maar: nog steeds kans op herstel. We hadden op dat moment nog hoop dat het goed zou komen. Niet veel later werd die hoop de grond in geboord. Het hart en de longen bleek het allemaal niet meer aan te kunnen. De arts vond het verstandig om mijn vader te laten bedienen. Woahh, wat een schok. Wat eerst leek op een flinke keelonsteking wasuitgegroeid tot iets levensbedreigends. Echt onwerkelijk.
Binnen een half uur waren veel familieleden aanwezig. Omstreeks half 2 is hij bediend. Inmiddels was hij, als laatse redmiddel, op zijn buik gedraaid ter ontlasting van zijn longen. Helaas mocht ook dat niet baten. De arts deelde ons mee dat er nu echt niets meer aan te doen was. De medicatie en beademing werd stilgezet en vervolgens is hij om 16.10 uur vredig ingeslapen.
Posted by
WJ
1 comments
Zoals beloofd vandaag mijn top 10 van Amerikaanse songs:

Posted by
WJ
0
comments

Binnenkort: beste Nederlandse, Nederlandstalige en Amerikaanse songs ooit.
Posted by
WJ
0
comments
The Skeleton Key (Kate Hudson)
Posted by
WJ
0
comments
9 1/2 maand en het is gelukt: Tom gaat uit zich zelf staan. Dus vanaf nu alles van tafel, want Tom kan er bij (vandaag is er al een beker ranja over hem heen gegaan).
Posted by
WJ
0
comments
Posted by
WJ
0
comments
Spinning is leuk om te doen! Het wordt nog leuker als je zelf een spinning program samenstelt. Hierbij spinning program no. 5 (1 t/m 4 plaats ik ook nog wel een keer).
Posted by
WJ
0
comments
Vandaag is Steffie jarig. Helemaal in het verre Indianapolis. Een hele fijne dag !!! Kusjes van mij, Ingrid en natuurlijk the kids!
Posted by
WJ
0
comments
Van de week heb ik via i-tunes het album The Very Best of the Smiths aangeschaft. The Smiths is één van mijn favoriete bands en hoewel ze maar vier jaar hebben bestaan (1984-1988) zijn ze toch een begrip in de Engelse rockscene. The Smiths blonken ook uit in het verzinnen van de meest rare titels. Je vindt ze ook terug op dit Very Best album. Ik noem er een paar:
Posted by
WJ
0
comments
BEST BRITISH SONG
Posted by
WJ
0
comments
9-11: 4 jaar geleden alweer. Vandaag worden er weer talloze herdenkingsdiensten georganiseerd. Dit jaar worden ze natuurlijk overschaduwd door de nasleep van Katrina. Het blijkt dat de Amerikanen weinig vertrouwen hebben in hun regering. Ze voelen zich niet veiliger dan 4 jaar geleden. Ook in Nederland zelf neemt de angst toe. Meer dan de helft van de Nederlanders denkt dat er binnenkort een terroristische aktie volgt in Nederland. Mmm, zijn er nog wel leuke dingen te beleven? Jawel: het volgende berichtje stond op nu.nl:
Posted by
WJ
0
comments
Posted by
WJ
0
comments
Katrina: er is al veel over gezegd. Maar nog schokkender, volgens mij, dan de orkaan zelf is zoals de Amerikanen het noemen 'the aftermath'. Zeg maar hetgeen wat erna gebeurt. Of liever wat er niet gebeurd is. Volgens mij is het nu (nog) niet het moment om effort te steken in het oplossen van de schuldvraag. Dat komt wel. Alle inspanning is nu nodig om de slachtoffers te helpen. Want dat is nodig. Een werkelijk indrukwekkend blog met foto's on the scene is Eye Of The Storm. Lees het verslag, zie de foto's en je ziet de hel op aarde.
Posted by
WJ
0
comments
Posted by
WJ
0
comments

Posted by
WJ
0
comments
Posted by
WJ
0
comments

Posted by
WJ
0
comments
Op zaterdag ben ik met Steffie en de meiden naar Toverland geweest. Twee grote hallen met daarin een achtbaan, wildwaterbaan, waterglijbaan, bobslee-baan, veel klimtoestellen. Voor de grotere kids ook nog een supersnelle achtbaan. Gelukkig was het niet al te druk, nergens een wachtrij. Ik kan me voorstellen dat als het echt druk is je gek wordt van de herrie en de lange wachtrijen. Oh ja, veiligheid staat niet echt hoog in het vaandel: Steffie kwam bij het uitstappen klem te zitten met haar voet en we hebben een kind zien vallen tussen twee karretjes van een achtbaan (relax: de achtbaan stond stil)... Te weinig personeel. Daarbij: één kaartje kost € 16,75... Parkeermunt: € 3,50... Eten: ook duur. Kortom: leuk als het niet te druk is, niet te warm, als je voor de helft van de prijs naar binnen mag (zoals wij: kortingkaartjes). Anders: blijf maar weg.
Posted by
WJ
0
comments
Sinds vorige week: vrijdag=papa-dag! Ingrid de hele dag aan het werk en ik...ik ook. Vermoeiend hoor, eerst Isa naar school brengen, dan Tom eten (fruit) en met Jula spelen. Isa weer ophalen, eten, Tom naar bed. Eten koken. Oh ja, vandaag al drie poepluiers. Maar: wel hartstikke leuk. Kijk maar naar de foto (genomen door Jula!). Zo, nou ga ik Isa ophalen (is spelen bij een vriendinnetje. En dan koken, en dan en dan....
Posted by
WJ
0
comments

Posted by
WJ
0
comments